ΔΑΣΚΑΛΕ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΔΟΧΕΙΟ ΝΑ ΜΕ ΓΕΜΙΣΕΙΣ. ΕΙΜΑΙ ΣΠΙΡΤΟ ΝΑ ΜΕ ΑΝΑΨΕΙΣ...

2013-2014




Αποχαιρετιστήρια γιορτή ΣΤ'



Ελληνικός κινηματογράφος





Μουσικοκινητικά δρώμενα - ενόργανη γυμναστική



Οι μικροί κηπουροί του Οξυλίθου



Ένα μαγικό ταξίδι




Αποσπάσματα από: Καπετάνιοι & πειρατές

 



Έρχονται στο λιμάνι Κύμης στις 07/06/2014 ώρα 20:00



Εκδρομή στην Ακρόπολη με την κα Ελένη Πόταγα




Εκπαιδευτικό μουσικό πρόγραμμα




Η κυρία Μίνα και η Άνοιξη



Τrailer Μίνα Ζάννα




Γιορτή 25ης Μαρτίου: Το μεγάλο χρέος
 


 




Επίσκεψη στη γλύπτρια κα Ελένη Πόταγα



 Κατοικία Μίνας και Παύλου Ζάννα, Οξύλιθος (1974) 

ένα αρχετυπικό έργο της σημαντικής διαδρομής του Δημήτρη & της Σουζάνας Αντωνακάκη. Οι μαθητές μπαίνουν στο παιχνίδι, εξερευνούν,ανακαλύπτουν & διαχειρίζονται το χώρο - "πεδίο εξερεύνησης, εφαλτήριο περιπετειών" -  μέσα από την κατασκευή μιας μακέτας του σπιτιού.










Η       Μ Ι Ν Α      Η Τ Α Ν       Η       Α Ν Ο Ι Ξ Η

Λένε πως τα καλύτερα δώρα που μπορεί να σου κάνει η ζωή είναι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι που θα συναντήσεις στον δρόμο σου. Και τότε θα είσαι πολύ τυχερός και ευγνώμων για τη ζωή.Θεωρώ ότι είμαι ένας από αυτούς. Γιατί η ζωή μου φέρθηκε πολύ γενναιόδωρα αφού μου έφερε στον δρόμο μου τη Μίνα.Πάνε πολλά χρόνια, δεν θυμάμαι ακριβώς πόσα, ίσως πάνω από 15, όταν έπειτα από επίμονες προσπάθειες της ίδιας αποφάσισα να ενδώσω και να έχω την πρώτη ουσιαστική συνάντηση μαζί της (γιατί την ήξερα αρκετά χρόνια πριν).Είναι αλήθεια ότι ντρεπόμουν. Τι είχε να πει μαζί μου ένας άνθρωπος της εμβέλειας της Μίνας;Οπως φάνηκε εκ των υστέρων, είχα άδικο! Γιατί τώρα πια σκέφτομαι πόσα χρόνια έχασα και όχι μόνο εγώ αλλά και το σχολείο μου, οι μαθητές μου. Πάλι καλά,σκέφτομαι. Στην πρώτη αυτή συνάντηση συζητήσαμε για την εκπαίδευση ως φορέα πολιτισμού. Και εκεί θέσαμε τα θεμέλια όλων αυτών που θα ακολουθούσαν.Λογοτέχνες, ποιητές, αρχιτέκτονες, ψυχολόγοι, παιδαγωγοί, αρχαιολόγοι, νευροβιολόγοι, ζωγράφοι, γλύπτες, ιστορικοί, ηθοποιοί, κριτικοί κινηματογράφου, τελικά όλοι οι καταξιωμένοι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών παρήλασαν από το σχολείο μας. Για ένα μικρό σχολείο σε μια γωνιά της Ελλάδας ήταν κάτι το εκπληκτικό ή μάλλον κάτι παραπάνω, ήταν μαγικό! Δεν πίστευα ότι μου συνέβαινε αυτό. Με το που ξεκινούσα ένα πρόγραμμα στο σχολείο μου, με όποιο θέμα κι αν ήταν, η πρώτη της ερώτηση ήταν: Λοιπόν, ποιον θέλεις να φέρουμε; Και αμέσως μετά: Πάρε ένα στυλό και γράφε. Ονόματα, τηλέφωνα. Και τώρα επί το έργον. Ξεκινάμε τα τηλεφωνήματα άμεσα. Πότε τους θέλουμε;..Λες και ήταν οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Αλλά και όταν καμιά φορά κάπου χανόμουν με έπαιρνε τηλέφωνο. Τι κάνουμε; Στασιμότητα; Και αμέσως μετά: Προχωράμε.Μας έμαθε τι σημαίνει πολιτισμός και τον καθοριστικό ρόλο που παίζει στη διαμόρφωση συνειδήσεων, στη δημιουργία μιας πιο υγιούς κοινωνίας και τελικά σε μια πιο όμορφη καθημερινότητα. Μας άνοιξε καινούργιους δρόμους στην εκπαίδευση. Τι να πει κανείς για την αγάπη της για τη μουσική αφού ήταν μια εξαιρετική πιανίστρια και πώς να ξεχάσουμε τη μαγεία που νιώσαμε, μαθητές και δάσκαλοι, όταν μας έπαιξε για πρώτη φορά στο πιάνο της μελωδίες του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ;Αλλά πάνω απ' όλα μας δίδασκε με τη στάση ζωής της. Απλή, αισιόδοξη, δημιουργική, γενναιόδωρη, αγωνίστρια, πάντα χαμογελαστή, όμορφη και νέα, αιώνια έφηβη, πάντα με έναν καλό λόγο, με μια ζεστή αγκαλιά, με αγάπη και σεβασμό για τον άνθρωπο, αξιοπρεπής, προσηνής, με ήθος και τρελά ερωτευμένη με τη ζωή. Τη θυμάμαι πάντα να μου λέει σε δύσκολες στιγμές ότι στη ζωή δεν υπάρχουν αδιέξοδα αλλά εναλλακτικές λύσεις. Και ότι πολλά από τα προβλήματα της σύγχρονης πραγματικότητας οφείλονται στο ότι έχουμε χάσει το μέτρο. Ήταν από τους ανθρώπους που πίστευαν επίσης ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οικονομικό αλλά ηθικό. Δεν έμενε όμως στη διαπίστωση. Αυτό προσπαθούσε να αλλάξει με όλα αυτά που έκανε και κυρίως με τη στάση ζωής της.Η γενική αποτίμηση; Μια καλύτερη ποιότητα εκπαίδευσης και μαθητών του σχολείου μου. Παραφράζοντας τον τίτλο του παραμυθιού «Η Μίνα και η άνοιξη» του Χρήστου Μπουλώτη, που είναι αφιερωμένο στο Δημοτικό Σχολείο Οξυλίθου, εγώ θα πω ότι η Μίνα ήταν η άνοιξη.Λένε πως οι άνθρωποι που αγάπησες και έφυγαν πεθαίνουν μόνο όταν πεθάνεις και εσύ ο ίδιος. Για όλους εμάς λοιπόν θα ζει πάντα στις καρδιές μας γιατί απλά είμαστε ένα κομμάτι της.

Ευαγγελία Βελισσαρίου